تأثیر کرایوپرزرویشن و انجماد خشک بر ساختار بافتی و استحکام مکانیکی پرده آمنیون

زمینه و هدف: پرده آمنیون با داشتن خصوصیات منحصربه فرد و پتانسیل های بالقوه و بالفعل، بیومتریال مناسبی جهت استفاده در مهندسی بافت می باشد. روش های مختلفی برای نگهداری پرده آمنیون وجود دارد. در این مطالعه، پرده آمنیون با روش های مختلف نگهداری شد و اثرات روش های نگهداری بر روی ساختار بافتی و خواص فیزیکی و مکانیکی آن با نمونه های تازه تهیه شده مقایسه گردید. مواد و روش ها: پرده آمنیون انسانی پس از جداسازی از جفت با روش های کرایوپرزرویشن (در دمای c°80- به مدت 6 ماه) یا انجماد خشک (لیوفلیزاسیون) نگهداری شد و مورد ارزیابی بافت شناسی توسط میکروسکوپ نوری و میکروسکوپ الکترونی قرار گرفت. استحکام مکانیکی پرده نیز با استفاده از آزمون های مقاومت کششی یک جهته، آزمون تحمل بخیه و اندازه گیری ضخامت بررسی گردید. یافته ها: نتایج نشان داد میزان نیروی اعمال شده و ازدیاد طول در نقطه پاره شدن در پرده آمنیون کرایوپرزرو شده و لیوفلیزه، از بافت های تازه تهیه شده، کمتر می باشد. با اینکه نمونه های لیوفلیز شده، ضخامت کمتری نسبت به سایر نمونه ها داشتند، اما مقاومت نمونه های مختلف در آزمون تحمل بخیه یکسان بود. ساختار بافتی از نظر سلول های اپی تلیوم و لایه های بافتی در نمونه های مختلف یکسان نبود. نتیجه گیری: کرایوپرزرویشن و انجماد خشک به عنوان روش های نگهداری پرده آمنیون، می توانند ساختار بافتی، خواص فیزیکی و خواص مکانیکی آن را تغییر دهند. بنابراین می توان با توجه به کاربرد نهایی پرده آمنیون به عنوان یک بیومتریال، نوع روش نگهداری آن را انتخاب کرد.